Rozdział 17

Ranek, jak codziennie – budzi mnie słonecznym ciepłem. Otwieram oczy, godzina 10:00. Do pokoju wpada mój brat, jakby wyczuł, że właśnie wstałam.

- Wstawaj, idziemy na siłownie!

Ściąga mnie z łóżka razem z kołdrą. Leniwie podnoszę się z podłogi, nie do końca przebudzona.

- A śniadanie?

- Już na Ciebie czeka na dole. No ruuuuchyyy! - łaskocze mnie po brzuchu, co przynosi zamierzony przez niego efekt – wstaję i udaję się do łazienki. Zarzucam sportowy biustonosz, krótkie szorty i sportowe obuwie. Na dole czeka moja ulubiona owsianka z truskawkami i masłem orzechowym.

- Jesteś wielki! - cmokam Fede w policzek i wsuwam swoje wymarzone śniadanie.

Trening na siłowni zawsze daje mi kopa, na cały dzień. Uwielbiam brać gorącą kąpiel po intensywnym wysiłku, dlatego też udaję się do wspólnej łazienki, która jest dużo większa i ma wannę. Nalewam do niej wody, dodaję ulubiony arbuzowy płyn i płatki róż i włączam muzykę. Zanurzam się, aż po szyję w wodzie. Z telefonu dźwięcznie śpiewa mi Beyonce „Sweet Dreams”. Relaksuję się chwilą sam na sam. W pewnej chwili, drzwi otwierają się i do środka wchodzi Tommy.

- Ej!!! - zakrywam ciało pianą.

- Sorry, nie wiedziałem, że tu jesteś – stoi i wpatruje się we mnie.

- No to już wiesz.. wychodź!

- Oj przestań, tak jakbym nie widział Cię nago – twarz cieszy mu się, jak małemu dziecku, które dostaje zachciankę.

- Nie zaczynaj! Wychodź natychmiast! - wrzeszczę na całą łazienkę i chlapię go wodą.

- Widziałem! - śmieje się, pokazując na torsie owal piersi.

- Spadaj!!!! - drę się na całe gardło, lekko śmiejąc się z pokazu Tommy'ego. Chłopak wycofuje się grzecznie, po czym jeszcze na chwilę uchyla drzwi i wkłada samą głowę do środka.

- Masz jeszcze większe piersi, czy mi się wydaje? - pyta rozbawionym głosem, tłumiąc śmiech.

- WYNOCHA!!!!!

Zamyka wreszcie drzwi. Przyglądam się piersiom. Hmm, może faktycznie urosły. Co za bezczel!

Okrywam się ręcznikiem i idę do pokoju. Nakładam koszulkę Fede z Batmanem i schodzę do chłopaków na dół. Zastaję ich pochłoniętych przygotowywaniem obiadu.

- Właśnie miałam coś robić, ale widzę, że mnie wyprzedziliście. Co na obiad?

- Zapiekanka makaronowa z brokułami i kurczakiem – szczerzy się dumnie Federico.

Mam to szczęście, że otaczają mnie faceci, którzy naprawdę dobrze gotują. Tommy, tak samo jak i Fedy zawsze pichcili mi same pyszności. I tym razem nie jest inaczej – zapiekanka wyszła im wyśmienicie. Po obiedzie idziemy poleżeć nad basenem. Ponieważ lubię kryminały, czytam trylogię Larssona „Millenium”. Federico przygrywa sobie coś na gitarze, komponując piosenki. Nim się obejrzę, popołudnie mija na leniuchowaniu. Godzina 17:30. Czas zacząć szykować się na randkę. Szybki prysznic. Dopada mnie odwieczny dylemat kobiety – w co się ubrać. Przeglądam nerwowo szafę, wyrzucając z niej połowę zawartości. Wybieram pastelową sukienkę w odcieniu lawendowym, z odkrytymi plecami i dekoltem w stylu sweetheart nech. Dobieram wysokie, kremowe szpilki. Dopełniam strój delikatną biżuterią, zakładając srebrną bransoletkę i dwa ulubione pierścionki, plus malutkie kolczyki stokroteczki. Robię dość odważne kreski czarnym eyelinerem i tuszuję obficie rzęsy. Policzki muskam odrobiną różu, a usta maluję pomadką w kolorze krwistej czerwieni. Vualá! Godzina 18:45. Za kwadrans przyjdzie Jorge. Mój brzuch płata figle, zapewniając mi niemiłe skurcze żołądka. Schodzę do salonu i siadam w fotelu. Napotykam na zdumione spojrzenia chłopaków.

 - Co?

- Ale się wystroiłaś. Jakbyś nie była moją siostrą.. no no – cmoka z uznaniem Fede.

- Zdecydowanie urosły Ci piersi – dopowiada Tommy, wlepiając gały w mój dekolt.

Nic nie odpowiadam. Za bardzo się stresuję. Mówią coś do mnie, ale jestem teraz zupełnie w innym świecie. Nagle słyszę pukanie do drzwi. Żołądek podchodzi mi do gardła.

 - Mam otworzyć? - pyta rozbawiony Federico. Kiwam przecząco głową i powoli wstaję, kierując się w stronę drzwi.

- Miłego wieczoru! - krzyczy za mną brat, szczerząc się przy tym, jak głupi do sera.

Otwieram. Przed wejściem stoi Ciemnowłosy przystojniak, ubrany w elegancką koszulę. Trzyma w ręku bukiet herbacianych róż – mój ulubiony odcień!

- Witaj – cmoka mnie w policzek – Ślicznie wyglądasz – posyła szelmowski uśmiech i wręcza mi kwiaty.

- Dziękuję – staram się ze wszystkich sił nie jąkać.

- Idziemy?

- Tak.

Chłopak wyciąga dłoń, więc podaję mu swoją. Prowadzi mnie do czarnego Bugatti. Otwiera przede mną szelmowsko drzwi. Zgrabnie wsiadam do środka, a do mych nozdrzy od razu dociera piękny, jaśminowo-cytrusowy zapach. Wnętrze jest oprawione jasno-ciemną skórą.

- Jedziemy w bardzo wyjątkowe miejsce. Gotowa? - na twarzy Szatyna maluje się ekscytacja.

- Pewnie.